mutacja

Jeśli na kartce napiszemy: „hau!hau!” - każde „hau!” ze znakiem wykrzyknika, czytelnik bez wątpienia rozpozna, że idzie o szczekanie psa i może je tak właśnie – hau!hau! – przeczytać. Jednak pokazanie tej samej kartki samemu psu nie skłoni go do szczekania. W zapisanych literach nie odnajdzie swej psiej istoty, a kartkę najwyżej poszarpie. Jeśli zaszczeka, to zapewne w innej sprawie. Każdy powie, że to oczywiste: genetyczny zapis istoty psowatości nie obejmuje psiego samorozpoznania w znakach pisma. Pies, to pies i książek nie czyta. Zwodnicze byłoby jednak twierdzenie, że książki są domeną większości ludzkiej populacji. Nie czyta ich wielu: miliony analfabetów,…