Czytając gazety można się dowiedzieć, że populizm, to rzecz straszna i nadająca się na potępienie najwyższego stopnia. To coś tak prostackiego i niezrozumiałego, że nie do wiary, że w ogóle istnieje. Prowadzić ma do niekontrolowanych rewolt i ludzkich tragedii tylko dlatego, że nie poddaje się porządkowi istniejących struktur, a nawet – co szczególnie niebezpieczne – radom mądrzejszych, lepiej rozumiejących świat i do tego – jakoś zupełnie i „przypadkowo” – lepiej życiowo ustawionych. Continue reading
Po europejskiej naradzie w sprawie inwazji muzułmańskich imigrantów, z Brukseli wyziera bezradność pokrywana polityczną poprawnością. Tak już jest, że propaganda z łatwością wyprzedza prawdę. Pierwsza, jest wygodnym instrumentem realizacji własnych interesów, druga – trudnym zobowiązaniem. Ta pierwsza może być dodatkiem do drugiej, ale nie może jej zastąpić. Zadziwiające, że w naszym kraju propagandowa otoczka migracyjnego kryzysu przekształciła się w pean na cześć kulturowej inności, szlachetnie zastępującej rzekomo szkodliwą i nieciekawą narodowościową jednolitość. Postulatem mainstreamowych mediów stało się marzenie o polskości wymieszanej z muzułmańskością. Sprawiać to może wrażenie, że powojenna stablizacja Polski jako kraju jednonarodowego i pozbawionego konfliktów na tle narodowościowym była krokiem wstecz wobec „bardziej postępowej” sytuacji Polski przedwojennej, czy też rzeczywistości starej Rzeczypospolitej szlacheckiej, w której polski żywioł etniczny nie przekraczał czterdziestu procent ludności. 
Wydarzenia biegną w tak ogromnymm tempie, że trudno za nimi nadążyć. Tekst zamierzony jako jeden rozrósł się w dwa odrębne, ale i on nie wystarczy do omówienia całości zagadnienia i konieczny będzie trzeci. Proszę zatem czytelników o wykazanie cierpliwości. 
Problem, jaki mamy do rozważenia jest poważny. To społeczne i polityczne następstwa masowego napływu muzułmańskiej ludności z terenów Bliskiego Wschodu i Afryki. Źle się dzieje, jeśli kwestia o tak licznych i wielostronnych skutkach jest rozważana w kategoriach politycznej poprawności oraz moralnego obowiązku należnego ludziom, tylko dlatego, że znaleźli się w potrzebie. Europa Wschodnia, w tym Polska, są poddane krytyce za rzekomy narodowy egoizm i brak serca. To śmieszne, ponieważ cała sprawa, to nie kwestia sumienia, ale część ogromnego procesu globalnego. Globalizacja, to nie puste hasło. Niesie ze sobą bardzo konkretną treść. To między innymi, proces wyrównywania poziomów życia w całym świecie. Rzecz w tym, że może on przybierać dwoistą formę: przyspieszonego rozwoju krajów dotąd zacofanych oraz masowej migracji z miejsc zabiedzonych do bogatych. Pierwsza jest stosunkowo łagodna, ale potrzebuje czasu na absorbcję nowych wartości, druga – gwałtowna w naturalny sposób wzbudzająca konflikty i rodząca uprzedzenia. Osobny problem, to polityczna stronniczość. Niemcy odgrywają rolę dobrego, Polska i wschód Europy – złego luda. Nieuczciwość niemieckiego stanowiska polega na tym, że ich starzejące się społeczeństwo potrzebuje imigrantów, by podtrzymać pozycje pierwszej gospodarczej potęgi kontynentu, ale inne kraje tego nie potrzebują. W tej sytuacji niemieckie powoływanie się na argumenty moralne i historię innych krajów jest pozbawione podstaw i nieuczciwe. Więcej, prostym następstwem takiej polityki będzie pogłebiający się rozłam wśród państw członkowskie europejskiej wspólnoty. Pozostało przecież tylko niepełne pięć lat pomocy dla uboższych krajów członkowskich. Nie mam w tej sytuacji wątpliwości, że ich polityka sprowadzi się do przeczekania tego okresu, a potem, w obliczu niewątpliwego nasilania się imigracyjnego kryzysu, odwrócenie się do Niemiec tyłem, co już czyni Wielka Brytania. A wtedy – żegnaj Europo! Ktoś powie, że taki scenariusz jest szkodliwy, ponieważ osłabi pozycję Europy wobec agresywności Rosji. Ten ktoś musi sobie zdać sprawę, że procesy samodzielnie nie myślą, tylko się dzieją i wpływ na ich przebieg mamy bardzo ograniczony.