Ten komentarz z natury biegu obecnych wydarzeń nadal wiąże się z tym, co dzieje się w Libii, tyle że wnioski mogą być również rozciągnięte na inne części świata. W Libii ma miejsce ograniczona wojskowa interwencja Zachodu, ale żaden z jej uczestników nie jest w stanie klarownie odpowiedzieć na pytanie: po co to zrobił i co ma z tego dla niego wynikać? Po optymistycznych oczekiwaniach na rozwój wypadków w Iraku i Afganistanie nikt nawet nie ośmiela się kreślić scenariuszy dalszego rozwoju wydarzeń w Libii. Prawdę mówiąc, nie wiadomo o co tam właściwie chodzi. Tym zagadnieniem postaram zająć się osobno następnym razem. Zresztą, nie jest pewne, czy tamtejsi powstańcy zadają sobie pytanie o cele jakie chcą osiągnąć. Zachód ma nadzieję, że robią to w imię demokracji. Ale prawda jest inna: wołają o nią wcale nie dlatego, że Zachód kochają, lecz dlatego, że bez niego zginą. Zachód interweniuje również bez przekonania i zarzeka się, że nie ma w Libii żadnych interesów. Nie ogłasza nawet celów, które sam pragnie osiągnąć. Wkrótce więc, gdy tylko okaże się, że Libijczykom nie idzie o demokrację zachodniego typu, lecz o ich własną, rodzimą i z dawna oczekiwaną „demokrację islamską” – interweniujące siły zamiast być uznane za wyzwolicieli, mogą stać się z dnia na dzień nie chcianymi agresorami. Zachodnie media już dzisiaj nie mają jasności jak tę interwencję zakwalifikować: jako wyciągniętą rękę, pomoc humanitarną, czy zbrojną ingerencję w sprawy suwerennego kraju. Continue reading →